باز باران بی ترانه
باز باران با تمام بی کسی های شبانه
می خورد بر مرد تنها
می چکد بر فرش خانه
باز می اید صدای چک چک غم…
باز ماتم
من به پشت شیشه ی تنهایی افتاده
نمی دانم…
نمی فهمم کجای قطره های بی کسی زیباست؟
نمی فهمم, چرا مردم نمی فهمند
که آن کودک که زیر ضربه شلاق باران سخت می لرزد
کجای ذلتش زیباست؟
نمی فهمم..کجای اشک یک بابا
که سقفی از گل و اهن به زور چکمه ی باران
به روی همسر و پروانه های مرده اش ارام باریده
کجایش بوی عشق وعاشقی دارد؟
نمی دانم..نمی دانم چرا مردم نمی دانند
که باران, عشق تنها نیست
صدای ممتدش در امتداد رنج این دلهاست
کجای مرگ ما زیباست…نمی فهمم!
یاد ارم, روز باران را
یاد ارم مادرم در کنج باران مرد
کودکی ده ساله بودم
می دویدم زیر باران..از برای نان
مادرم افتاد
مادرم در کوچه های پست شهر ارام جان می داد
فقط من بودم و باران و گل های خیابان بود
نمی دانم
کجای این لجن زیباست؟
بشنو از من, کودک من
پیش چشمم, مرد فردا
که باران هست زیبا از برای مردم زیبای بالادست
و ان باران که عشق دارد …فقط جاریست برای عاشقان مست
و باران من و تو درد و غم دارد
خدا هم خوب می داند که
این عدل زمینی ,عدل کم دارد …

نظر یادتون نره

برام دعا كن عشق من، همين روزا بميرم ...

آخه دارم از رفتن بدجوري گُر ميگيرم ...

دعا كنم كه اين نفس،تموم شه تا سپيده ...

كسي نفهمه عاشقت، چي تا سحر كشيده ...

اين آخرين باره عزيز،دستامو محكمتر بگير ...

آخه تو كه داري ميري،به من نگو بمون نمير ...

گاهي بيا يه باغ سبز،درش بروت بازه هنوز ...

من با تو سوختم نازنين،باشه برو با من نسوز ...

اگه يروز برگشتي و گفتن فلاني مرده ...

بدون كه زير خاك سرد حس نگاتو برده

گريه نكن براي من قسمت ما همينه ...

دستامو محكمتر بگير لحظه ي آخرينه ...

اين آخرين باره عزيز،دستامو محكمتر بگير ...

آخه تو كه داري ميري،به من نگو بمون نمير ...

گاهي بيا يه باغ سبز،درش بروت بازه هنوز ...

من با تو سوختم نازنين،باشه برو با من نسوز ...

ميخواهم حرف بزنم

اما نميتوانم

تمام حرفهايم در چشمانم خلاصه شده اند

کاش ميتوانستم بگويم اين روزها چه احساسی دارم

کاش ميتوانستم بگويم با بغضهايم چگونه تا صبح سر ميکنم

کاش ميتوانستم اين  لبخند زورکی را تمام کنم

نه بهتر است چيزی نگويم چيزی نشنوم

مثل تمام اين روزها ساکت بگذرم ساکت بمانم ساکت بخندم

کاش کسی اين سکوت را ميفهميد

  زمانی نمانده

ديشب تو را در خواب ديدم

دست در دست هم داديم و با يكديگر به اوج آسمانها رفتيم

و تو بزرگترين ستاره را چيدی وروي موهايم گذاشتي

ستاره ها به ما چشمك مي زدندوابرها لبخند

و تو برايم آواز مي خواندي

در سياهي شب چشمانت را ديدم كه از شادي برق مي زد

آن شب تو با نگاه مهربانت مرا به زندگي اميدوار كردي

و مرا به دنياي آرزوهايمان بردي ، تمام آرزوهايمان را ديدم

چه آنها كه دست يافتني بودندو چه آنها که دست نيافتني بودند

با لبخند به من گفتي: به تمام آرزوهایمان خواهيم رسيد

فقط بايد بخواهيم

با تعجب نگاهت كردم و گفتم:

ولي........

اينبار دستانت را روي شانه هايم گذاشتي و گفتي:

به حرفم اطمينان كن ، فقط همين....

و بعد به آرامی پیشانی ام را بوسیدی

عشق واقعی!
مجنون هنگام راه رفتن کسی را به جز لیلی نمی دید.
روزی شخصی در حال نماز خواندن در راهی بود و مجنون بدون این که متوجه شود از بین او و مهرش عبور کرد.
مرد نمازش را قطع کرد و داد زد هی چرا بین من و خدایم فاصله انداختی.
مجنون به خود آمد و گفت: من که عاشق لیلی هستم تورا ندیدم، تو که عاشق خدای لیلی هستی چگونه دیدی که من بین تو و خدایت فاصله انداختم؟
مجنون هنگام راه رفتن کسی را به جز لیلی نمی دید.
روزی شخصی در حال نماز خواندن در راهی بود و مجنون بدون این که متوجه شود از بین او و مهرش عبور کرد.
مرد نمازش را قطع کرد و داد زد هی چرا بین من و خدایم فاصله انداختی.
مجنون به خود آمد و گفت: من که عاشق لیلی هستم تورا ندیدم، تو که عاشق خدای لیلی هستی چگونه دیدی که من بین تو و خدایت فاصله انداختم؟